Pomoc Spoleczna Postawy społeczne odgrywają w życiu człowieka bardzo ważną rolę. To od nich często uzależniona jest sytuacja człowieka, to czy będzie się rozwijał, kształtował nowe umiejętności pomocne do życia w społeczeństwie. Jak pisze K. Pospiszyl (Psychologiczna analiza wadliwych postaw społecznych, Warszawa 1973, s. 5) Niewiele jest chyba bardziej oczywistych prawd niż ta, że cały proces rozwoju człowieka musi przebiegać w otoczeniu społecznym. Gdyby człowiek nie obcował z innymi ludźmi, nigdy nic stałby się człowiekiem w pełnym tego słowa znaczeniu.
Postawa jest jednym z podstawowych pojęć w wielu naukach, między innymi w psychologii, socjologii, pedagogice, filozofii i wielu innych. Termin „postawa” został po raz pierwszy użyty przez Spencera i Baina jako psychiczny stan gotowości do słuchania, uczenia się czegoś, stan który jest warunkiem przyswojenia prawdziwej wiedzy.
Nie ma jednej ogólnej definicji dotyczącej postawy. Według W. Okonia (Słownik pedagogiczny, Warszawa 1974, s. 236) jest pojęciem używanym w różnych znaczeniach. Jedni uważają postawę jako względnie trwałą dyspozycję, która przejawia się w zachowaniach, które cechuje pozytywny lub negatywny stosunek emocjonalny do jakiegoś przedmiotu, osób sytuacji, inni definiują postawę jako przekonanie, jako strukturę złożoną z elementów, które są rezultatem poznania danego przedmiotu, ze stosunku emocjonalnego do tego przedmiotu oraz do motywacji do zachowania względem niego. Na początku przytoczę definicję S. Nowaka (Teorie postaw, Warszawa 1973, s. 23), która stara się pogodzić wiele sposobów określania tego terminu. Postawą człowieka wobec pewnego przedmiotu jest ogół względnie trwałych dyspozycji do zachowania się wobec niego. Są to tak jakby predyspozycje, skłonności człowieka do zachowania się w określony sposób wobec pewnych spraw oraz do ich oceny. T. Mądrzycki (Psychologiczne prawidłowości kształtowania się postaw, Warszawa 1977, s. 18) określa postawę jako względnie stałą i prostą organizację poznawczą, uczuciowo- motywacyjną i behawioralną podmiotu związaną z określonym przedmiotem lub klasą przedmiotów. S. Mika (Psychologia społeczna, Warszawa 1987, s. 112) sądzi, że postawa to określony, względnie stały stosunek emocjonalny, lub oceniający do przedmiotu, lub dyspozycja do występowania takiego stosunku.
Postawy są trwałe, utrzymują się przez dłuższy czas. Chwilowe oburzenie, zdenerwowanie nie jest postawą, postawą jest stały negatywny lub pozytywny stosunek wobec danej osoby. Są reakcją na coś, oceną czegoś. Każdy człowiek obserwując świat ocenia jego składniki. Postawy mogą dotyczyć osób, przedmiotów, grup społecznych, wyobrażeń, teorii i wielu innych zagadnień. T Mądrzycki pisze, że przedmiotem postawy może być własna osoba, inne osoby, przedmiotem mogą być również grupy społeczne, przedmioty, normy, teorie, pojęcia, wyobrażenia społeczne, czyli praktycznie wszystko.
Zdaniem K. Pospiszyl postawą jest stosunek emocjonalny do danego przedmiotu.
Można powiedzieć, że postawy społeczne powstają w pewnym celu. G. Bohner i M. Wanke (Postawy i zmiana postaw, Gdańsk 2004, s. 19) twierdzą, że pełnią następujące funkcje: służą do organizowania wiedzy oraz kierują zbliżaniem się i unikaniem, służą wyższym potrzebom psychologicznym.
